سندرم اسنپینگ لگن (لگن رقصنده یا کوکسا سالتانز) وضعیتی است که در آن راه رفتن، دویدن، بلند شدن از روی صندلی یا چرخاندن پا، با احساس ضربه زدن یا شنیدن صدای کلیک در مفصل ران همراه است. این عارضه اغلب در اثر استفاده بیش از حد است، اما ممکن است در اثر ضربه، از جمله تزریق عضلانی به گلوتئوس ماکسیموس و انواع روش‌های جراحی نیز ایجاد شود. تقریبا 5 الی 10 درصد از جمعیت تحت تاثیر این بیماری می باشند و در زنان شایع تر است  اگرچه می تواند افراد را در هر جنسیت و سن تحت تاثیر قرار دهد. برای اکثر افراد، این وضعیت آزار دهنده است و با احساس ضعف، درد و اختلال در حرکت همراه است.

سندرم اسنپینگ لگن (SHS) چیست؟

سندروم کوبیدن لگن یک اختلال مفصل ران است. هنگامی که تاندون‌های عضلانی، اغلب به دلیل استفاده بیش از حد، ملتهب می‌شوند، می‌توانند روی استخوان حفره لگن گیر کنند. در اینصورت هر زمان که لگن خود را حرکت می دهید، مانند هنگام راه رفتن یا زمانی که می خواهید بایستید، این علائم را تجربه می کنید. این وضعیت معمولاً باعث درد نمی شود اما منجر به تورم در بورسا که یک کیسه پر از مایع است و از مفصل ران شما محافظت می‌کند، می گردد. اگر این تورم بیشتر شود و با درد همراه باشد، بورسیت رخ می دهد و به سادگی درمان نمی شود.

علل سندرم اسنپینگ لگن

درد و فشار در لگن زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌ها و تاندون‌هایی که از لگن شما حمایت می‌کنند به طور غیرعادی سفت شوند. تاندون ها نوارهای بافتی محکمی هستند که ماهیچه را به استخوان متصل می کنند. زمانی که بافت سفت از روی یک برآمدگی استخوانی در مفصل ران شما عبور می‌کند، احساس ضربه خوردن مانند صدای تقه می‌شنوید.

علت اصلی لق شدن لگن به نوع SHS شما بستگی دارد. در ادامه سه نوع اصلی از سندروم اسنپینگ لگن را بررسی می کنیم:

SHS داخلی

این شکل از SHS زمانی اتفاق می‌افتد که عضله یا تاندون‌های لگن روی جلوی مفصل ران شما می‌لغزند. معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که تاندون ایلیوپسواس (تاندونی که عضلات داخلی لگن شما را به استخوان ران متصل می‌کن) روی استخوان لگن حرکت می‌کند. یکی دیگر از دلایل این وضعیت زمانی است که عضله چهار سر ران شما روی قسمت توپی مفصل گوی و کاسه لگن حرکت می کند.

SHS داخلی دومین شکل شایع این اختلال است. افرادی که دچار افتادگی داخلی لگن هستند، اغلب شروع تدریجی این علائم را تجربه می کنند که با گذشت زمان بدتر می شود. آنها ممکن است درد را در نزدیکی کشاله ران تجربه کنند و هنگام دویدن صدای ترکیدن را بشنوند.

SHS خارجی

SHS خارجی زمانی اتفاق می افتد که نوار ایلیوتیبیال روی بالای استخوان ران شما، ناحیه ای به نام تروکانتر بزرگتر، در امتداد خارج می لغزد. این رایج ترین نوع SHS است. افراد مبتلا به این شکل از SHS ممکن است هنگام دویدن یا بالا رفتن از پله‌ها دچار کوبیدن شوند. آنها همچنین ممکن است مقداری درد و حساسیت را در قسمت خارجی لگن تجربه کنند. اغلب خوابیدن روی این لگن در شب دردناک است و درد ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.

SHS داخل مفصلی

برخلاف SHS داخلی و خارجی، SHS داخل مفصلی از عضله یا تاندون ایجاد نمی شود. درعوض، آسیب یا مشکل مفصل ران می تواند این وضعیت را تحریک کند. علل شایع SHS داخل مفصلی عبارتند از:

• آسیب غضروف مفصلی یا آسیب به غضروفی که توپ یا حفره مفصل ران را می پوشاند.
• پارگی لابرال استابولوم یا آسیب به غضروفی که به حفره لگن شما حلقه می زند.
• قطعات استخوانی شکسته از بافت شل که بین مفصل گوی و کاسه لگن شما به دام افتاده است.
• SHS داخل مفصلی می تواند به طور ناگهانی در اثر تروما یا آسیب ایجاد شود.

نشانه های سندرم اسنپینگ لگن

همانطور که از نام آن مشخص است، SHS می‌تواند منجر به صدای ضربه زدن یا کلیک کردن شود. اغلب هیچ دردی ایجاد نمی کند، اما ممکن است هنگام خم کردن لگن احساس کلیک یا ترکیدن داشته باشید.

علائم دیگری که ممکن است با این بیماری تجربه کنید عبارتند از:

• درد
• التهاب
• تورم
• ضعف عضلانی پا هنگام تلاش برای بلند کردن پای خود به پهلو یا جلو
• مشکل در فعالیت بدنی منظم مانند راه رفتن یا بلند شدن از روی صندلی
• احساس می کنید باسن شما از جای خود خارج می شود

چگونه سندرم اسنپینگ لگن تشخیص داده می شود؟

قبل از توصیه درمان، پزشک باید علت دقیق افتادن لگن شما را مشخص کند. آنها تاریخچه پزشکی شما را از نزدیک بررسی می کنند، علائم شما را ارزیابی می کنند و معاینه فیزیکی انجام می دهند.

پزشک شما همچنین ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس را برای دید کامل استخوان‌ها و مفاصل یا اسکن MRI برای کمک به رد سایر اختلالات مفصل ران، از جمله: آرتریت هیپ، سینوویت مفصل ران، یا التهاب در پوشش غشای مفصل ران و تومورها را انجام دهد.

درمان سندرم اسنپینگ لگن

SHS اغلب بدون درد است و ممکن است نیازی به درمان پزشکی نداشته باشد. اگر باعث درد جزئی شود، پزشک ممکن است مسکن و کمپرس سرد را توصیه کند. همچنین ممکن است از شما خواسته شود که فعالیت بدنی را محدود کنید تا به عضلات و تاندون‌ها اجازه بهبودی بدهید.

در موارد جدی تر، ممکن است به فیزیوتراپی برای افزایش دامنه حرکتی یا تزریق استروئید برای تسکین درد نیاز داشته باشید. همچنین تمریناتی وجود دارد که می توانید برای تقویت و کشش عضلات اطراف خود و تسکین علائم انجام دهید. برخی از تمرینات رایج برای درمان SHS عبارتند از:

کشش باند ایلیوتیبیال

به پهلو به دیوار تکیه دهید، روی ساق پا با لگن آسیب دیده بایستید. این پا باید به دیوار نزدیکتر باشد.
پای مقابل خود را در مقابل پای آسیب دیده ضربدری کنید.
به پهلو خم شوید و به آرامی لگن خود را بکشید.
این کشش را برای 15 تا 30 ثانیه نگه دارید.
دو تا سه بار تکرار کنید.

کشش فلکسور هیپ

روی پای آسیب دیده خود زانو بزنید و پای مخالف را در جلو قرار دهید.
با پشت صاف، باسن خود را به جلو فشار دهید.
در این حالت حرکات کششی را انجام دهید تا جایی که در قسمت بالای ران پای آسیب‌دیده و لگن خود احساس کشش کنید.
این کشش را برای 15 تا 30 ثانیه نگه دارید.
دو تا سه بار تکرار کنید.

کشش همسترینگ دراز کشیده

پای آسیب دیده خود را در هوا عمود بر بدن خود بلند کنید.
به آرامی پای خود را به سمت بدن خود بکشید تا زمانی که در پشت ران خود کشش خفیفی احساس کنید.
این کشش را برای 30 ثانیه نگه دارید.
دو تا سه بار تکرار کنید.

پل

به پشت دراز بکشید و هر دو زانو را 90 درجه خم کنید.
باسن خود را از روی زمین بلند کنید تا جایی که شانه ها، باسن و زانوها در یک خط مستقیم قرار گیرند.
این کشش را حدود شش ثانیه نگه دارید.
به آرامی باسن خود را به سمت زمین پایین بیاورید.
8 تا 10 بار تکرار کنید.

پوسته صدف

به پهلو دراز بکشید و پای آسیب دیده را در بالا قرار دهید.
پاهای خود را کنار هم نگه دارید و زانوهای خود را خم کنید.
زانوی بالایی خود را بالا بیاورید و پاهای خود را در کنار هم نگه دارید. پاهای شما هنگام باز شدن باید شبیه صدف باشد.
این کشش را حدود شش ثانیه نگه دارید.
به آرامی زانوی خود را پایین بیاورید.
8 تا 10 بار تکرار کنید.

جراحی سندرم اسنپینگ لگن نادر است اما ممکن است برای تسکین علائم توصیه شود. روش جراحی شما به نوع بیماری شما بستگی دارد.

روش های رایج برای SHS عبارتند از:

انتشار باند Iliotibial

این روش شامل طولانی کردن باند ایلیوتیبیال برای کاهش تنش و لق شدن مفصل ران است. برای افرادی که درد ناشی از SHS خارجی را تجربه می کنند توصیه می شود.

آزادسازی تاندون Iliopsoas

برای افراد مبتلا به SHS داخلی توصیه می شود، این روش شامل طولانی کردن تاندون ایلیوپسواس است. تنش عضلانی را کاهش می دهد و ممکن است کلیک کردن باسن را کاهش دهد.

آرتروسکوپی لگن

با این روش جراحی، پزشک یک برش کوچک در حفره مفصل ران ایجاد می کند تا منبع اختلال را از بین ببرد. این روش برای کسانی که SHS داخل مفصلی دارند مناسب است.

کلام آخر

SHS اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که تاندون یا عضله روی استخوان لگن می‌لغزد. همچنین می تواند از یک آسیب ناگهانی یا تروما رخ دهد. این وضعیت معمولاً بدون درد است، اما می تواند به تدریج به ناراحتی تبدیل شود. اگر احساس درد و ناراحتی در ناحیه لگن کردید، چنان چه جهت بهبود درد روش های خانگی موثر واقع نشد، در اولین فرصت به فوق تخصص ارتوپد مراجعه کنید تا از عوارض بعدی جلوگیری کنید.

دریافت نوبت آنلاین  نوبت از طریق اینستاگرام