سابلوکساسیون شانه “دررفتگی جزئی شانه” نیز نامیده می شود و زیر مجموعه ای از بی ثباتی شانه است و زمانی رخ می دهد که مفصل شانه تا حدی دررفته شود. در این حالت سر استخوان بازو در اثر ضعف روتاتور کاف یا شلی رباط گلنوهومرال از حفره گلنوئید خارج میشود.
سابلوکساسیون شانه
مفصل شانه یا مفصل گلنوهومرال یک مفصل گوی و کاسه ای است که از استخوان بازو و یک حفره شانه تشکیل شده است. دررفتگی زمانی اتفاق می افتد که استخوان بازو از حفره خارج شود. سابلوکساسیون شبیه دررفتگی است زیرا استخوان بازو از محل خود جدا می شود. استخوان بازو به جای اینکه تماما از سوکت خارج شود، در لبه سوکت می لغزد، و ممکن است بدون بیرون آمدن کامل، به سوکت آسیب برساند. معمولاً شبیه به دررفتگی است، اما نه به شدت دررفتگی. سابلوکساسیون شانه باید جدی گرفته شود و می تواند به اندازه دررفتگی جدی باشد.
سوکتی که توپ در آن قرار می گیرد کاملاً کم عمق است و باید اجازه حرکت آزادانه بازو را بدهد. به همین دلیل شانه به جای استخوان برای نگه داشتن مفصل به شدت به بافت نرم متکی است. بی ثباتی زمانی رخ می دهد که نیروهای وارد بر شانه آنقدر زیاد باشد که بر بافت های نرم حمایت کننده (غضروف، رباط و ماهیچه ها/تاندون ها) غلبه کند. دو علت اصلی بیثباتی در شانه وجود دارد که عبارتند از: ضربهای و غیرتروماتیک.
علائم سابلوکساسیون شانه
تشخیص تفاوت بین شانه سابلوکس و شانه کاملاً دررفته می تواند دشوار باشد. اما در برخی موارد قسمتی از استخوان بازو که در جای خود قرار ندارد از طریق پوست دیده می شود.برخی از نشانه های سابلوکساسیون شانه عبارتند از: شانه ای که بدشکل یا خارج از محل به نظر می رسد، تورم، درد، مشکل در حین انجام حرکت مفصل، گزگز یا بی حسی در بازو، یا ترکیبی از این موارد. همچنین، یک فرد ممکن است هنگام انجام فعالیت های روزانه مانند بالا آوردن دست تا بالای سر، صدای گیر کردن یا کلیک را در شانه احساس کند.
درد سابلوکساسیون شانه می تواند از نظر احساسی برای هر فرد آسیب دیده کاملاً متفاوت باشد. مشکل اصلی سابلوکساسیون شانه، ناپایداری مفصل گلنوهومرال است. علائم رایج بی ثباتی مزمن شانه عبارتند از: دررفتگی های مکرر شانه،کاهش دامنه حرکتی، احساس مداوم شل شدن یا لیز خوردن شانه در داخل و خارج از مفصل.
اغلب درد شدیدی در شانه و احساس سفتی یا لیز خوردن به اطراف وجود خواهد داشت. اگرچه گاهی اوقات درد شانه یا احساس شلی وجود ندارد و فقط احساس ضعف بازو وجود خواهد داشت. این احساس معمولا پس از انجام یک فعالیت یا قرار دادن شانه در موقعیتی نامناسب رخ میدهد.
علل سابلوکساسیون شانه
به طور معمول، سابلوکساسیون شانه ناشی از موارد زیر است:
- صدمات یا ضربه تصادفی شانه، مانند زمین خوردن. با این حال، این آسیب ها باید از شکستگی های استخوان ترقوه جدا شوند.
- فشار مکرر مفصل شانه، مانند ورزش های تماسی خاص، از جمله والیبال، بیس بال، تنیس و شنا که نیاز به حرکت مکرر بالای سر دارد.
- مشاغلی که نیاز به حرکت تکراری بالای سر دارند.
- بی ثباتی چند جانبه
- برخی از افراد ممکن است به طور مادرزادی دچار شلی رباط باشند.
- سکته مغزی اغلب باعث ضعف عضلانی می شود که می تواند باعث بی ثباتی شانه و سپس سابلوکساسیون شانه شود. یک مطالعه نشان داد که سابلوکساسیون شانه در 80٪ از افرادی که سکته کرده بودند اتفاق می افتد.
چگونه سابلوکساسیون شانه را تشخیص دهیم؟
سابلوکساسیون شانه با استفاده از سونوگرافی قابل تشخیص است. تشخیص مناسب برای شناسایی موثرترین دوره درمان ضروری است. قبل از معاینه شانه، پزشک ارتوپد علائم شما را جویا می شود و معاینه فیزیکی انجام می دهد. ممکن است برای تعیین دررفتگی کامل یا جزئی سر بازو از حفره شانه، اشعه ایکس لازم باشد. اشعه ایکس شانه و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی نیز می تواند استخوان های شکسته و آسیب های دیگر را نشان دهد. پس از تعیین میزان آسیب شما، پزشک ارتوپد می تواند به تنظیم مجدد شانه شما و طراحی یک برنامه درمانی کمک کند. همچنین پزشک ارتوپد تست های مختلفی را برای بررسی سابلوکساسیون شانه انجام می دهد.
تست های دیگر برای تشخیص سابلوکساسیون شانه شامل تست فشار و کشش، بار و شیفت، هیپرابداکشن، شیار و تست کشو می باشد. تست ترس و جابجایی مخصوص بررسی بی ثباتی قدامی شانه است.
علاوه بر این، اقدامات رادیوگرافی به عنوان دقیق ترین روش برای تعیین درجه سابلوکساسیون یا بی ثباتی شانه در نظر گرفته می شود. بعلاوه، برای سابلوکساسیون شانه همی پلژیک، تصویربرداری رادیوگرافی شانه را می توان ترتیب داد تا چگونگی عملکرد درمان را پیگیری کند.
روشهای درمانی سابلوکساسیون
در حالی که گاهی علائم خفیف هستند، بی ثباتی شانه به طور بالقوه می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت از جمله دررفتگی، آسیب روتاتور کاف و آرتریت شود. در ابتدا که درد به تازگی شروع شده است استراحت کردن و یا گذاشتن یخ روی محل درد می تواند کمک کننده باشد. اما در مواردی که درد طولانی تر شد و یا شدید شد توصیه می شود به دنبال درمان پزشکی باشید. مراجعه به موقع به پزشک بیشترین شانس را برای بهبودی به موقع فراهم می کند.
هدف از درمان این است که استخوان بازو را مجدداً به حالت اولیه بازگردانیم تا بهبود یابد و اطمینان حاصل شود که در جای خود باقی می ماند.
دارو برای سابلوکساسیون شانه
درد سابلوکساسیون باید با جاانداختن بازو کاهش یابد. در صورت ادامه درد، پزشک ممکن است مسکن هایی مانند استامینوفن و هیدروکودون (Norco) تجویز کند. با این حال، نباید داروهای ضد درد تجویز شده توسط پزشک را بیش از چند روز مصرف کنید.
اگر به تسکین درد طولانیتر نیاز دارید، از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن (موترین) یا ناپروکسن (ناپروسین) استفاده کنید. این داروها می توانند درد و ادم شانه را کاهش دهند. دستورالعمل های روی بسته بندی را دنبال کنید و از دوز پیشنهادی تجاوز نکنید. اگر درد شما بعد از چند هفته ادامه پیدا کرد، در مورد انتخاب داروهای مسکن جایگزین با پزشک خود مشورت کنید.
عمل جراحی
دوره های مکرر سابلوکساسیون ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. همچنین ممکن است درمان انتخابی برای اعصاب آسیب دیده، پارگی رباط، پارگی حفره (گلنوئید)، شکستگی حفره، شکستگی استخوان سر بازو، آسیب روتاتور کاف، یا پارگی روتاتور کاف و عروق خونی شانه باشد.
سایر نشانههای عمل جراحی ممکن است شامل دررفتگی مکرر در نوجوانان، طرح درمان غیرعملی ناموفق، دررفتگی باز، دررفتگی غیرقابل کاهش، جااندازی ناپایدار، ضایعه بانکی استخوانی، اولین بار در بزرگسالان جوان با دررفتگیهای یک طرفه تروماتیک و تقاضای کار بالا باشد. جراح شما هر مشکلی را که شانه شما را ناپایدار می کند اصلاح می کند.
جراحی شانه را می توان با استفاده از برش های بسیار ریز انجام داد. این به عنوان آرتروسکوپی شناخته می شود. گاهی اوقات، این امر مستلزم یک روش باز/بازسازی به نام آرتروتومی است. پس از جراحی شانه، برای بازیابی تحرک تیغه شانه به درمان نیاز خواهید داشت.
بدون دیدگاه